معمولاٌ فعالیت هایی را که معلم به تنهایی یا به کمک مواد آموزشی انجام میدهد، آموزش مینامند. چه این معلم در دبستان مشغول آموزش باشد، چه در دبیرستان، چه در دانشگاه، و چه در یک دورة کارآموزی کوتاه مدت، بنابه تعریف، آموزش عبارت است از فعالیت هایی که به منظور ایجاد یادگیری در یادگیرنده، از جانب آموزگار یا معلم طرحریزی میشود و بین آموزشگاه و یک یا چند یادگیرنده به صورت کنش متقابل جریان مییابد(شعبانی،1387). جای تذکر است که این تعریف به آموزش رودر روی کلاسی محدود میشود ، زیرا در آن بر کنش متقابل بین معلم و یادگیرندة تأکیده شده است، و انواع دیگر آموزش مانند آموزش از طریق رادیو، تلویزیون، کتاب، و از این قبیل را که در آنها کنش متقابل یا رابطة دو جانبة رو در روی بین معلم و دانشآموز وجود ندارد شامل نمیشود. با این حال، آموزش را میتوان به نحوی جامع تر تعریف کرد ، آن طور که علاوه بر آموزش رو در روی کلاسی سایر انواع آموزش را نیز شامل گردد. بنابراین، می توان گفت آموزش به هر گونه فعالیت یا تدبیر از پیش طرحریزی شده ای گفته میشود که هدف آن ایجاد یادگیری در یادگیرندگان است (سیف،1387). واتکینس، آموزش را فراهم کردن فرصت هایی برای یادگیری دانش آموزان تعریف کرده است. معمولا فعالیت هایی را که معلم به قصد آسان کردن یادگیری در یادگیرندگان به تنهایی یا به کمک مواد آموزشی، انجام می دهد، آموزش نامیده می شود. چه این معلم در دبستان یا دبیرستان باشد. پس بنا به تعریف آموزش به فعالیت هایی گفته می شود که با هدف آسان کردن یادگیری از سوی معلم طرح ریزی می شود و بین معلم و یک یا چند یادگیرنده به صورت کنش متقابل جریان می یابد(به نقل از ایمانی و همکاران، 1389).